Na początku zajęć dzieci przedstawiły się i zawarły kontrakt z biblioterapeutą, w którym zobowiązały się między innymi do dbania o dobrą atmosferę, do kulturalnego zachowania czy do wzajemnej pomocy. Później pani Agata przeczytała fragment „Konia na receptę” o niepełnosprawnym chłopcu, który brał udział z innymi chorymi dziećmi w hipoterapii. Po czytaniu uczestnicy zajęć odpowiadali na pytania dotyczące osób niepełnosprawnych: czy spotkali kiedyś takie osoby, jak wyglądają i zachowują się takie osoby, jak wpłynął na chorych bohaterów książki kontakt z końmi, czy wiedzą – co to jest hipoterapia? Okazało się, że dzieci znają w swoim otoczeniu osoby niepełnosprawne, pomagają im, bawią się z nimi. Dzieci, dzięki znajomości tekstu, dowiedziały się już wcześniej o hipoterapii, czyli terapeutycznej mocy kontaktu z końmi. Potem był czas na zabawy dramowe z chustką na oczach. Dzieci wchodziły kolejno  w rolę osób niewidomych i było prowadzone przez przewodnika. Po zabawie mówiły o swoich odczuciach: osoby z zawiązanymi oczami czuły się wtedy bezpiecznie, gdy ich przewodnik dobrze je kierował, z kolei jeden z przewodników powiedział: Jestem dumna, że mogłam komuś pomóc! Następnym punktem zajęć było wykonanie indywidualnej pracy plastycznej pt. „O czym marzą niepełnosprawne dzieci?” Wczuj się w ich życie i marzenia. Po kilkunastu minutach chętne dzieci omawiały swoje rysunki i mówiły o marzeniach „przytulaków”,  także dawały propozycje ich realizacji. Według uczestników zajęć wszystkie „przytulaki” marzą, żeby widzieć, mieć przyjaciela, poznać kolory i przyrodę, być szczęśliwymi, jeździć na rowerze, zobaczyć tęczę i rodzinę, bawić się na trzepaku. My ludzie zdrowi możemy dać im wsparcie, pomoc, miłość, nadzieję, pocieszenie i wreszcie stać się ich oczami. Ponadto należy ich szanować niezależnie od problemów i wyglądu, spędzać z nimi dużo czasu opowiadając im lub czytając ciekawe książki. Te wypowiedzi dzieci świadczą o ich wrażliwości, empatii i wspaniałej, odważnej postawie wobec osób niepełnosprawnych. Na zakończenie wszyscy wysłuchali wiersza pt. „Hipoterapia” w interpretacji autorki z tomiku dołączonego do książki.

Miłym zaskoczeniem dla biblioterapeuty był fakt, że zajęcia na podstawie książki podobały się wszystkim uczestnikom , a niektórzy kupili sobie „Konia na receptę” do domu z autografem pisarki.

Przy okazji warto pamiętać, że świadome wykorzystanie literatury w pracy z dziećmi i młodzieżą nie tylko może być skuteczne w pracy z uczniami, którzy cierpią w związku z nurtującym ich aktualnie problemem, lecz także jest formą profilaktyki poważniejszych problemów społecznych np. niepełnosprawności. Istotne jest więc, by zarówno rodzice, jak i nauczyciele pokazywali wychowankom, że również dla nich istotny jest kontakt z książką i znajdą w literaturze wsparcie i potrzebną pomoc.
                                                                                                                    Tekst i fot. Mariusz Kiełtyka

zobacz galerię